Vrijwilliger

“Ik ging ruim 13 jaar geleden met pensioen en had geen zin om niks te doen. Ik stapte op mijn fiets en reed naar het dierenasiel om te vragen of ze hulp nodig hadden. Ik mocht een dagje proefdraaien en dat beviel. In eerste instantie kwam ik helpen met de honden. Ik heb altijd honden gehad en ben niet bang voor ‘moeilijke’ of grote honden. Ik help de gedragsdeskundige hier vaak ook met getraumatiseerde en onzekere of angstige honden.

Honden worden bij mij vaak wel rustig. Dat was de dierenarts ook opgevallen, dat van die druktemakers bij mij vaak kalm blijven. Verder was het asiel destijds wat oud en waren er genoeg klusjes te doen. Toen ze ontdekten dat ik best wel handig ben, werd ik ook als klusjesman ingezet. Zo kom ik hier vaak om 8 uur ’s ochtends aan en vermaak ik me de hele dag. Hokken schoonmaken, honden uitlaten, helpen bij de trainingen, timmerklusjes doen en lekker veel buiten zijn. Prima!

Ik geef hiernaast ook zwemles aan gehandicapten. Ik ben misschien 75, maar heb veel energie hoor en ik houd mezelf graag bezig. Of ik met sommige honden hier een speciale band heb? Ja zeker… Vaak met de wat moeilijkere honden. Die komen dan onrustig aan en je ziet dat ze wat mankeren en als je daar dan vaak mee loopt of traint en tegen ze praat, bouw je een vertrouwensband op.

Gaandeweg zie je ze opknappen en als ze dan een nieuw baasje vinden is dat natuurlijk hartstikke mooi, maar ook jammer. Je gaat zo’n hond toch even missen. Sommige honden vergeet je nooit. Zo ben ik een keer in de sloot beland. Ik liep met een Duitse dog en die zag een reiger. Hij sprong en ik ging mee. Ik vind niet alleen de honden leuk hier, maar mijn collega’s ook. Ik werk hier al jaren en ik kan wel zeggen dat het altijd gezellig is geweest. Ik werk met veel jongelui en dat houdt me jong. Nee hoor, ik vind het fijn hier, ik ga voorlopig nergens heen.” -Douwe van der Veer, dierverzorger honden & klusjesman