Het volgende bericht is geschreven door een buurman die zich het lot van René en zijn vrouw Yvon aantrok, en die hen hulp bood waar mogelijk. Op indringende wijze geschreven, waar we allemaal iets van kunnen leren. Laten we met elkaar omzien naar de weduwe van René en haar de komende tijd zoveel mogelijk ondersteunen.

Onze dank en respect gaan uit naar de buurman!

 

In onze wijk wonen we best heel tof samen met elkaar, vooral in de zomer. BBQ op straat, muziek lekker aan en de samensmelting van culturen maakt het tot een waar feestje. Woon ik in een achterstandswijk? Nee: totaal niet, iedereen werkt hier hard voor zijn of haar centen maar er heerst rust! De Baarsveen is een toffe wijk vol ambitieuze mensen, vloggers als ‘Supergaande’ komen hier vandaan en ik sta bekend als de man achter ‘DOTF’, ook daar is altijd de ruimte voor geweest.. ondanks de herrie.

Maar in een ‘gemeenschap’, wat je als wijk toch ook vormt kent zich her en der een uitzondering. Rene was een uitzondering…

Samen met zijn vrouw woonde Rene niet meer dan 30 meter bij mij vandaan. Een speciaal aantal daarvoor geschikte woningen voor mensen die net wat meer hulp behoefden, mensen met een beperking. Mensen die in mijn optiek zoveel meer te bieden hebben dan het gros van ons allemaal. Eerlijkheid, oprechtheid en toegang tot de diepste vorm van liefhebben. Echte mensen! Maar wel met een beperking.. zo classificeert men dat, en dan hoor je er niet meer bij.

Rene hoorde er wel bij, en zijn vrouw ook. Alsof ik het aantrek stonden beide regelmatig voor mijn deur al zeker tien jaar geleden: “Marc, deze mensen pesten ons en we voelen ons niet meer veilig”. Twee blauwe vuisten later was dat probleem opgelost, Rene en zijn vrouw konden weer lekker veilig wonen en niemand zat ze in de weg.

Rene had een tik en dat maakte hem heel anders dan anderen. Rene MOEST en ZOU alle lege flessen verzamelen en deze inleveren. Niet soms, nee… AL-TIJD. Dus Rene kocht een fiets waarmee hij zoveel mogelijk flessen kon vervoeren opweg naar de Jumbo of Appie. De Appie in Hoogvliet ontging dit niet, en Rene mocht aan de slag voorzien van een echte baan. Dat moet je niet 2x tegen Rene zeggen, die ging ervoor. Zijn vrouw stond regelmatig voor mijn deur “Ow buurman ik kom even hallo zeggen, ik vind je zo knap hihi”, en een dikke knuffel volgde.

Rene en zijn vrouw waren en zijn beperkt maar enkel in de aansluiting op het leven en de omgangsvorm die ooit is bedacht door de hoge heren. Eigenlijk zijn zij gestopt met ‘leren’ nadat ze hadden geleerd hoe het geven van liefde werkt. Ben je dan beperkt? Ik denk het niet…

Niet heel veel mensen hebben Rene en zijn vrouw goed gekend. Iedereen hier kent wel ‘De Flessengeest’, die rare gast op zijn fiets met al die flessen dag in dag uit. Een einzelganger, waar je schijnbaar liever niet mee praat.

Rene is afgelopen zondag overleden op hele hele jonge leeftijd. Iemand waar waarschijnlijk nooit meer naar om zal worden gekeken laat staan gedacht. Rene heeft echter zijn ambities volledig waar gemaakt, niemand is meer hardcore dan hij is geweest. Maar zijn ambities waren van mindere waarde in onze maatschappij.

Think about that for a moment.

Rene, rust zacht vriend.