Ook bij de oversteekcoaches is het niet elke dag zonneschijn. Een coach schreef daar het volgende over,….

“Eens in de week help ik als vrijwilliger schoolgaande kinderen over te steken. Het gaat om een oversteek met zebrapad en fietspad met haaientanden, die een 50 km/u weg overbrugt tussen 2 scholen.
Toen de dienst er net op zat en we langs de kant stonden, naderde een vrouw met 3 kinderen het zebrapad. Zeker 5 auto’s reden gewoon door, totdat wij de weg maar weer blokkeerden en het zebrapad vrijmaakten voor de vrouw met haar kinderen. Anders hadden ze nog veel langer in die natte sneeuw gestaan.

Als oversteekcoach sta je niet alleen op een fysiek pad, maar ook op meerdere levenspaden. Je staat tussen kinderen en volwassenen. Werelden van verschil.
Laat ik voorop stellen dat ik dadelijk niet alle volwassenen bedoel, en ook niet alle kinderen.
Er is alleen wel sprake van een duidelijk verschil tussen het gedrag van de kinderen en het gedrag van de volwassen automobilisten.
Waar je door vrijwel alle kinderen vrolijk wordt begroet, waar ze geduldig wachten tot ze mogen oversteken en waar ze naar je glimlachen en je bedanken, willen de automobilisten vaak extra gas geven wanneer ze het zebrapad naderen, willen ze geen ruimte geven samen over de drempel te rijden en zit er zelfs iemand bij die z’n auto tot aan je enkels zet.
Er zijn zeker wel automobilisten die ruimte geven, zwaaien en bedanken. Maar het gros geeft liever gas.
Zo snel en gehaast mogelijk over de oversteek.
Toeterend, schelden als je ze vraagt hun lichten aan te zetten, zichzelf breed maken, vlug gas geven om geen voorrang te hoeven geven aan de oversteek.
Ik spreek hier vanuit persoonlijke titel, maar dit is wel wat ik ervaar.
En terwijl ik de puurheid van de vriendelijke kinderen zie, vraag ik mezelf af of die kinderen ook ooit die egoïstische, gehaaste volwassenen worden. En waar dat dan aan zou liggen?
Zijn wij als volwassen niet verantwoordelijk voor onze kinderen? Moeten wij hen niet het goede voorbeeld geven?
Willen wij dat andere mensen zich gedragen, zoals wij ons gedragen? Willen wij dat onze kinderen die andere mensen worden?
Wees jezelf eens bewust van het gedrag dat je toont. Want dat is hoe je de toekomst beïnvloedt. Ieder individu.
Want als we niet eens meer bij een oversteekplaats kinderen ruimte geven om veilig op school te komen, wat geven we hen dan wel?”